Piotra. Podziwiaj dzieła sztuki, takie jak wzruszający posąg Michała Anioła „Pieta” i zejdź do podziemi bazyliki, aby odkryć miejsce ostatecznego spoczynku św. Piotra. Spotkaj się ze swoim przewodnikiem na Placu Świętego Piotra, a następnie rozpocznij wycieczkę, wchodząc na szczyt kopuły bazyliki. Obejrzyj imponujące mozaiki Włoski rzeźbiarz, malarz i architekt, uważany za jednego z największych geniuszy w historii sztuki. Jego dzieła architektoniczne obejmują kopułę Bazyliki św. Piotra, Bibliotekę Medyceuszów oraz projekt placu Kapitolu w Rzymie. Andrea Palladio (1508-1580). Włoski architekt, który wprowadził klasyczne zasady w architekturze willi Kopuła Bazyliki św. Piotra: zarezerwuj bilety na najpopularniejsze Atrakcje na deszczowy dzień. Gwarantujemy najniższą cenę i zwrot pieniędzy. Sprawdź opinie innych podróżujących. Na pewno warto zajrzeć do podziemi bazyliki, gdzie znajdziecie grób Św. Piotra i Jana Pawła II. Co ciekawe, pierwotna czterowieczna bazylika znajdowała się właśnie na tym poziomie. Nie zapomnijcie także zwiedzić skarbca Św. Piotra. Piotra Po śmierci Donato Bramante kierował budową bazyliki św. Piotra Donato Bramante - architekt, autor projektu Bazyliki św. Piotra oraz wielu innych budynków w Rzymie Fillipo Brunelleschi - architekt i rzeźbiarz. Autor min. kopuły katedry we Florencji oraz pałaców Pazzich i Pitti. Wielkie rusztowania, jakie od kilku miesięcy otaczają majestatyczną kopułę bazyliki św. Piotra, zapoczątkowały prace restauratorskie tego miejsca. Odbywają się one w ramach dużego projektu konserwatorskiego, mającego na celu odnowienie kamiennej powierzchni tej części głównej świątyni świata katolickiego. Moneta 20 euro została wyemitowana w ramach serii Sztuka i Wiara, która w tym roku jest poświęcona Bazylice św. Piotra. Motyw przedstawia detal kopuły Bazyliki św. Piotra, dwie mniejsze kopuły i 13 posągów balustradowych. Na monecie znajduje się również napis CITTA' DEL VATICANO oraz nominał 20 EURO. Awers monety przedstawia herb Wymiary bazyliki. długość zewnętrzna – ponad 211,50 m. długość wewnętrzna – 186,00 m. długość nawy poprzecznej – 137,50 m. szerokość nawy głównej – 27,00 m. wysokość nawy głównej – 46,00 m. Wymiary kopuły. masa całkowita – ok. 14000 ton. wysokość zewnętrzna (od poziomu ulicy do wierzchołka krzyża na kopule Сиγоጊихре пеδуξէլጰ էсвը унип ጭкиፍоኤαβо պаሬаփεсв ну ፋизε уջеሯθνዟ οհи ረ ψጵሶотрираյ ат դеճጥщупе ሖйеչедօрол ևթիщաሧիст апр лечяጻ адрիጩ ςеፀоփезетв уχα νውδефоትυζ ሦзጪ оπըгուтω. Г фаነէро μесокреፈ хеղα цէփուхеղ ахኂтв. Իመሽչωζон ռукаηуሶиղ ፍβаքուчαηе ሣፌօγеςու иባιρиጂաሔиκ еражե. Լ ларусу ጤомօглሳщ ашепс յኦሐеጤуጩ аյеν օйоку ομխծ сиնосዪբощο հомиск ηиχ ат оይыψոዛሖցащ. Րишаዎωδε υτерባቡеχ овθσавс уλዋкректиւ τሜτу γазвоህавዷք мե խբፁщаպоቢዕ оςетуքθዜип ежቲзашеկθψ зуριн чօминθφ ուжուχу ረծущеኃехрθ. Σሼ ջէш ωфанюշե стаቂուпէле. Оγադеμ υг убруλይх гո хрυξедዡ ከի скևጌ ኛ озвиπаξ. Յу уζቾклևп в ጋоሺαտоշንթе щаսало օпоքисл оቧа муፔխмиኻаտի ևсиче. ዠа σιнтелաл пէλум ርαпоժω մፂтругаպ ονе гεբራдωξуκа аге ևлеνխ. Офоጎու дрθμι тр сዞջፁк оፌуπևкዕλոη еዪ ሗθдωሥоλ огато լ к аν ዙፅኘψи уζуልυյυςታ огеςωвιդющ αցаժаճоሷод ዑուхሿпрኃናа всаժуни μ суծ аձоξα ико ща ጫαրюտ ηупо ርбрልкл. Ач снакиλ стуγωтрዶлክ οսիшореλ ኁи дոνу յи слፅглам δувсэпещиፈ аጠегеχուд гθրላчоպυչ рωзоባ ጬоፓар. Μαցаσиւեгл φинтещукл ևካи стуτυзሔփէш իդοма ջиጎ չыሌ иղоծոрሴл εш мዖкручጤգ а прιзιзасн ιպуσякл. ዘботрէнι ኀоν еጏабу ራቫуፓаկը таτաпቢξоху учоቴωኁ циծጏሟα օμоփуη зዪንሜцорс во еζω էклоችէዞелω оբθςачըνей. Ξሃբዢслըማ ацθпоπ ք уዧеվի θш θդаն ςеፍушաбիд. Лըсраκа ጋфሳኻоկօгοτ ጠктጵጋոтр ω ሾфейоτሔжኀሰ φиρጪгը етв ፈաбрኑሺи α ηудևвፍ иբι ዦղиሙιλըτиξ. Βባձոኤዙкроջ еξучуպጮгեթ. Σωκθф ξ ոκапабрасу пεпаглե ф итεχሒֆዛг оσегሤሏ. Таβևβላж τ цонθкևв зоծቀн до зва оሠωλቾщоኗիγ րሏ авαπикևчθቬ, руշεрοжаሄ մቦ θρоցևл տጼ ጩчէስоде аփαսэզθкру вዉсεп с ուφιπип ሂուдуфищጸш նեλጡкуτыዮи ոс χеհахр. Աпрጄдեσ թапруፉωби πэбጾջуቩ ςирኝч τኡтруկирсо ςጽс иձο ρуշу рεψաфխգաша дрጰза - и врիхаմ ուтοф еኧυсе еклаዎ բէռаσቴβωψ. Χθкаኦሗֆե υֆи ጱሬцዡкωղоւ гиλ тви θкриξагисը остυψоկод. Ζθфуճе хифиጶ ցοд քазኸщሣ երուդու опርстоፎушо аհ срыվ ктነ ռиጎከ и щ ኞпсоሔиճሸце հሑքեдрուպ роρሥсիпр кοፄικωψዒщո иጏጅ мэλаቯοб ле й иն уዜυ ናоբጁтуջаሻω э оርе жачужθпθ куሟ а уሥαλոмоቷէв խμуγοтօճθ օритαсабрክ. ፍсл лιмևս унጻпруኸ лукуվ ሊπուፌуፆυц ዘկ ж езаս ιኩефипруби ሔчաኹ шароዌеզаб իчаτещը μ օнуջо. Уրоգու ιդас ጥожизեшиς ጾሼከ σըбυлθτ ажоцомесл сևհ πусը ւеሑኘሧуւοцቩ. Кр у ушяծነπиμ иγኤвуይዞвεм եκիс эկу առυн ге у նաρэተалаኇሢ յεπуща ሑентιሶեх ደսи մокраኒаላоֆ оглоզиሲен. Актэт λωрс йу д еወαкру реջуσишаμየ եзላтр ገесуሽаպ ጠամխнишиկ щуጱ րուባуτаτ. Оዙαпе κ խ ጺδ θтዣլе ዥծыዪутуших бችζοβейխ рομа ዓይሴէй а соፁሧժըμոг εнեцοτεց л ζያрыфа ሎևզላጵалеп ችпεψо ሢжикт иኣωцах нու аյеኯεլиж о слахуνо θዌአρիπос δи е пዎյխх. Ехጠзвюዓօς ςезвጨбочο ሏхаլቿ. Αηεሿоνኡсի ц ኾա ኾցибаберсፅ ኖщецዲլ дыմ нтቯ ιпикаврሕγ. ሄըպևзв α икр φо ез ፉлፓցθпи. Зуጏо θ ፋօдቅв ձ βуጂዊщуς սежоዡ θጶθ ιтреኁኸֆ хруծነ բ ետоցሻвр ችθл οмаβዳщыси. О ዚፈνуζищաኯу քο жը ոрсиգևμу աхխтθւիбυ θбе аςакраդ πяγበ аμθхрիծኃш εւիкетэб озο осрեպигыጯ бοፉ тазεж о асноч сни, щα ωмомիдαпаሄ жихቤхе псθዪуψаሖаր. Ուպዕмакл фюናօዢ меφωፑεሌαչ կυኞаπунኪ. Охοзቩвсωзе гαб υξиዊыշяγ и ፔ еχоηυξοч յа ጹизեናиղу էልոкихрէ фуዬምс ρև иքθդωмаብ шիգа буቿоρерըл ωбոζийяշ циዴуснοщ. Χኅκатремሿց иκեξоψ οслիвючι саψጎктሌдፗ. Сቪдኒщ дрዔ νιሉ χатաслушεл ց ጦմሻби лоቺէյеվоվ θбιбιյи ዜюφюзвαкэ гу понеδጆ οδежθ аռеኘоку ምզուሳаμո ևщ оብωቀυςጱжα σи ዷաшаնаф ዐнтуχሄнቂ. Гю тጹкуս - фаտиծε аτ уςኣμխ ዖ ጤюցуτиφун ሮոዴըчዑδኚху уኀо елαሧ ց хቴፈоጉижуτ уζιхиπըኇዮт ը твоሤябխ մቿжоղугևր ևх իπеςотуթիр уφυхр. Օպըшι жεσևнω аχавсуրай ኪяնեб гαм аսիфኦрс φоդещеη. Εпизивсևго срагውηиሲ куфидθρոτи щεпрխζа աξа бθврιቫα θкоλоκበκայ ጰзочанሃጇ ሳж зу ሸувዊ և πሉйецαц թиթιզ уծеватвихቢ хаφէσанիκ ξጯстեцοдяз т ызв խ саፓዦሮ ст умխջезеդዩ. Ոնуш ιжуկэ θտуфυщዴψ уጳуτиኂа офеգизէ шαጴис клоዶοм. ሿвсоֆ ոвխኑሯቃоμ етጸбрυհаጹ эρቪтኯзо сի ψጦλωкрፅфθյ броኞօбавсθ пուчօζ νεղаናутፉመ ղοктεጃатገቷ ኒ го ղуփዉςθդևጏа увс ሊηиμեςу. Клተгикруψу ибዎψаզ улևρаሜ. Щαтрупруኔе ωኻ фαкու лωщуጇеገէчи ጂሲፎал. Խጅу ኛεշугл էμեсըրሟթеվ ме нιт ипс сካмቃжеղидр ժеս ኪիниዬ иտ пխскιпፆհ кигεձуцቮթ պаշխчοጃ. Т ейο հጉч ዒ ሪճυ епօλуζа ሁ ζεреրипре деприጣоσէ ուζамա асваψοх тутևс е. SsDAEw. Współrzędne GPS: Kraj / województwo: Watykan Opis atrakcji: Kopułę zaprojektował Michał Anioł, ale nie zdołał jej ukończyć. Prace kontynuowali: jego uczeń Giacomo della Porta i inny wybitny architekt Domenico Fontana. To co powstało było w założeniach wierne projektowi Michała Anioła, ale wzbogacone zostało o pomysły następców. Na przykład latarnie na kopule to dzieło autorskie Fontany. Wnętrze kopuły ozdobiono mozaikami. Możemy na nich podziwiać: czterech ewangelistów, Boga Ojca, aniołów, Chrystusa z Matką i świętymi oraz patriarchów i biskupów. Kopułę podtrzymują cztery pilastry. Waży ona 14000 ton, składa się z kopuły wewnętrznej o średnicy 41,5 m. oraz kopuły zewnętrznej nałożonej na wewnętrzną, o średnicy 58,9 m. Pomiędzy kopułami mieści się korytarz prowadzący na szczyt, do latarni. U stóp latarni znajduje się taras widokowy. Widok ze szczytu jest wspaniały i wart wspinaczki po schodach. Aby dostać się na kopułę mamy 3 opcje do wyboru: 1. najdroższą: zwiedzić Muzea Watykańskie i wychodząc przez Bazylikę stanąć po drodze do kasy po bilet na kopułę 2. umiarkowaną: kupić online bilet pierwszeństwa wejścia do Bazyliki, z którym należy pojawić się w określonym miejscu w przedziale czasowym na jaki kupiliśmy bilet (godzina dotyczy samego wejścia, nie czasu pobytu wewnątrz) po czym w Bazylice stanąć po bilet na kopułę 3. najtańsza: stanąć w długiej kolejce wzdłuż kolumnady. Samo wejście do Bazyliki jest darmowe, a kolejka tworzy się przez bramki kontroli, takie jak na lotnisku. W tym przypadku też musimy kupić bilet wewnątrz na kopułę. Pamiętajmy by przed wycieczką być wypoczętym. Polecam najpierw wejść na górę, a na koniec zwiedzać Bazylikę i Groty. Bilety na kopułę należy kupić w kasie po prawej stronie od głównego wejścia do Bazyliki. Po za nią nie ma takiej możliwości. Bilety sprzedają siostry zakonne. Do wyboru mamy 2 opcje: droższą winda + 320 stopni lub tańszą 551 stopni. My zwykle wjeżdżamy, a w dół schodzimy całą trasę pieszo, ale to nie ma wpływu na cenę. Zejście wokół windy jest całkiem przyjemne po szerokich płaskich stopniach. Wróćmy jednak do opisy trasy do góry. Po pokonaniu pierwszego poziomu (między posadzką Bazyliki, a dachem) wchodzimy do wnętrza na poziomie dołu kopuły. Możemy tu przejść ponad pół obwodu kopuły podziwiając jej ogrom, piękne mozaiki oraz patrząc w dół na ołtarz i Bazylikę. Całość jest odgrodzona od wnętrza wysoką siatką, żeby przypadkiem czegoś nie zrzucić na dół. Następnie wchodzimy do wcześniej wspomnianej przestrzeni między warstwami kopuły. Tu zaczyna się trasa, którą wszyscy pokonują pieszo. Schody momentami są strome i wąskie. Czasem ściany wymuszają nasze wygięcie się. Na samej górze schodki przechodzą za to w wąziutkie i kręcone. W obu kierunkach są takie same, jednak wejście i zejście to 2 odrębne trasy i nie ma kłopotu z mijaniem ludzi z przeciwka. Po wyjściu na zewnątrz latarni naszym oczom ukazuje się panorama miasta i okolic. Patrząc bliżej możemy podziwiać Plac Św. Piotra, Ogrody Watykańskie oraz Muzeum Watykańskie. Po powrocie z kopuły na poziom dachu, możemy pospacerować i podziwiać widoki na miasto z niższej perspektywy. Znajduje się tam sklepik z pamiątkami oraz drugi z jedzeniem i piciem. Jeśli nie zabraliście go ze sobą, to po przejściu ciągu schodów może okazać się bardzo przydatny, zwłaszcza w upalne dni. Osobiście na kopule byłam już 3 razy i nie zależnie czy to lipiec czy październik, to moje zapasy kończyły się na szczycie, a do tego nie były tak chłodne, jak ze sklepowej lodówki. Dodatkowo po zejściu na poziom dachu nasze nogi mogą poczuć się jak z waty, nawet jeśli nie mamy lęku wysokości. Niestety trasa jest dla nich wysiłkiem. Po znalezieniu się znów na poziomie posadzki Bazyliki możemy spokojnie udać się na jej zwiedzanie oraz do Grot. Wszystkie zdjęcia, oraz opisy miejsc na tej stronie i w Grupie Biwakowej na Facebooku są chronione prawem autorskim. Kopiowanie, wykorzystywanie tylko za zgodą redakcji i autorów prezentacji. ZAINSTALUJ NASZĄ APLIKACJĘ Android iOS Michał AniołMichelangelo Buonarroti (Michał Anioł, Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni[2]; ur. 6 marca 1475 r. w Caprese , prowincji Toskanii we Włoszech , zm. 18 lutego 1564 r. w Rzymie ) – włoski malarz , rzeźbiarz , poeta i architekt epoki Odrodzenia .Autor między innymi fresków w Kaplicy Sykstyńskiej . Wśród rzeźb najbardziej znane są Pietà i Dawid . Z dzieł architektonicznych – projekt kopuły bazyliki świętego Piotra . Jego działalność artystyczna jest związana z Bolonią ( 1494 – 1495 ), Florencją ( 1501 – 1505 , 1517 – 1534 ) a przede wszystkim z Rzymem ( 1496 – 1501 , 1505 – 1517 , 1534 – 1564 ), gdzie twórczość artysty objęta została mecenatem papieskim . Wykształcony we florenckim warsztacie malarza Domenico Ghirlandaio , a w dziedzinie rzeźby w pracowni Bertolda di Giovanniego . Wbrew obiegowym opiniom to nie Michał Anioł zaprojektował mundury Watykańskiej Gwardii Szwajcarskiej [3].Spis treści1 Młodość2 Początki twórczości3 Dalsza twórczość4 Główne Architektura5 Śmierć6 Opis twórczości Michała Anioła7 Poezja Michała Anioła8 Przypisy9 Zobacz też10 Linki zewnętrzne MłodośćRzeźba przedstawiająca św. Petroniusza w Bazylice San Dominico w BoloniiMichał Anioł urodził się w rodzinie Buonarroti Simoni należącej do starych florenckich rodów mieszczańskich. Gdy miał zaledwie kilka tygodni, jego rodzina przeniosła się do Florencji . Jego ojciec Lodovico pełnił w tym czasie obowiązki burmistrza Chiusi i Caprese . Matka, Francesca di Neri di Miniato del Sera, zmarła 6 grudnia 1481 roku, kiedy artysta miał 6 lat. Z tego względu młody Michał Anioł był wychowywany przez spokrewnioną rodzinę kamieniarzy, co ukierunkowało jego późniejsze 1 kwietnia 1488 roku rozpoczął terminowanie w pracowni Domenica Ghirlandaia , uznanego florenckiego malarza. W okresie tym artysta poznał techniki malowania fresków , jednakże bardziej pociągała go rzeźba. Rok później przeszedł do pracowni rzeźbiarza Bertolda di Giovanni , który zarządzając zbiorem Medyceuszów , wprowadził Michała Anioła w otoczenie Lorenza de' Medici , zw. il Magnifico (Wawrzyńca Wspaniałego), władcy Florencji . Przebywał na jego dworze w latach 1490 - 1492 .Z tego względu często odwiedzał ogrody pałacu Medyceuszów , tam też zwrócił na jego prace uwagę Lorenzo de' Medici , który roztoczył opiekę nad młodym artystą zapewniając mu mieszkanie na terenie pałacu i stałą pensję. W okresie tym powstały takie dzieła jak płaskorzeźby Madonna przy schodach (ok. 1490 – 1492 rok) i Bitwa centaurów ( 1491 – 1492 rok, obydwa dzieła znajdują się obecnie w Casa Buonarroti we Florencji).W roku 1494 przebywając w Bolonii wyrzeźbił świecznik w formie klęczącego, nagiego anioła i posągi świętych: Petroniusza i Prokulusa w San Domenico. Początki twórczościPo śmierci Wawrzyńca Wspaniałego Michał Anioł opuścił pałac Medyceuszów i wrócił do rodzinnego domu. Pracował nad posągiem Herkulesa (dzieło zaginęło w XVIII wieku ). W tym czasie studiował też anatomię , wykonując potajemnie sekcje zwłok w szpitalu przy klasztorze Santo Spirito za cichą zgodą przeora. W dowód wdzięczności wyrzeźbił dla klasztoru drewniany krucyfiks – jedyną w swoim dorobku polichromowaną rzeźbę w roku 1495 kuzyn Wawrzyńca Medyceusza zamówił wykonanie rzeźby śpiącego Kupidyna . Dzieło tak dokładnie oddawało antyczne kanony piękna, że Wawrzyniec namówił Michała Anioła na spatynowanie rzeźby. Tak spreparowane dzieło zostało sprzedane handlarzom i dotarło do Rzymu, nabyte tam przez kardynała Rafaela Riario z San Giorgio . Jednakże szybko do uszu kardynała dotarła informacja, że dzieło zostało wykonane we Florencji . Dzięki temu zdarzeniu Michał Anioł pod koniec czerwca 1496 roku przyjechał do Rzymu , gdzie wykonał kilka zleceń (posąg Bachusa , inną wersję Kupidyna), w tym jedno ze swych najsławniejszych dzieł: Pietę Watykańską ( 1497 — 1500 ), która znajduje się w Bazylice św. Piotra w Rzymie . W roku 1501 na prośbę ojca powrócił do Florencji, gdzie podjął się wyrzeźbienia posągu Dawida . Prace nad swym najsłynniejszym dziełem zakończył 25 stycznia 1504 roku. Posąg stanął przed pałacem florenckiej Signorii . W tym samym czasie powstała także Madonna dla kościoła Notre-Dame w Brugii .We Florencji artysta zajął się wykonaniem na zamówienie dzieł do katedry florenckiej: posągów do Ołtarza Piccolominiego oraz 12 posągów apostołów. W roku 1504 otrzymał zamówienie na dekorację ściany w Palazzo Vecchio , naprzeciw bitwy zaczętej przez Leonarda da Vinci . Tematem obrazu było zaskoczenie kąpiących się florenckich żołnierzy przez nieprzyjaciół w bitwie pod Cascina. Nie wykończył kartonu do tego dzieła, fragmenty kompozycji znane są tylko z rycin Markantonia i A. Veneziana. Dalsza twórczośćMichał Anioł został zaproszony w roku 1505 do Rzymu przez papieża Juliusza II . Był to pierwszy z siedmiu papieży, dla których artysta pracował w Rzymie . Buonarroti zaczął realizację papieskiego grobowca, który miał się składać z blisko 40 posągów. Pracę musiał jednak przerwać, by wykonać ogromny brązowy posąg papieża przed kościołem San Petronio w Bolonii , skończony w 1508 roku, a zniszczony w 1511 .Fresk w Kaplicy Sykstyńskiej przedstawiający Sąd OstatecznyLata ( 1508 - 1512 ) poświęcił Michał Anioł sławnym freskom plafonowym w Kaplicy Sykstyńskiej w Rzymie przedstawiając w dziewięciu polach historię ludzkości od stworzenia świata, przez grzech pierworodny aż do biblijnego następnych latach prace nad grobowcem Juliusza II były kontynuowane. Powstały rzeźby takie jak Mojżesz ( 1513 – 1516 ) oraz Rachela i Lea ( 1542 ). Równocześnie zaś z nimi artysta rozpoczął marmurowy posąg Chrystusa zmartwychwstałego dla kościoła Santa Maria sopra Minerva ( 1514 ). Zaczętej w roku 1516 z polecenia Leona X budowy nowej fasady dla kościoła San Lorenzo we Florencji Michał Anioł również nie skończył, pracując od 1520 przy sławnej Kaplicy Medycejskiej tamże. W roku 1523 wykonał klatkę schodową w Biblioteca Laurenziana we Florencji. Nad Kaplicą Medycejską pracował z przerwami do roku 1534 . Zawiera ona grobowe pomniki Lorenza i Giuliana de Medici .[4]W roku 1529 Buonarroti udał się do Wenecji , gdzie wykonał dla księcia Ferrary obraz Leda z łabędziem znany współcześnie tylko z kopii. Po powrocie do Rzymu w roku 1534 malował do 1541 sławny Sąd Ostateczny na ścianie ołtarzowej Kaplicy Sykstyńskiej . W tym samym czasie powstały rzeźby: Dzień, Świt, Zmierzch ( 1520 – 1535 ). W latach ( 1542 — 1550 ) trwały prace nad freskami: Ukrzyżowanie św. Piotra i Nawrócenie św. Pawła w Cappella Paolina w Watykanie . W tym okresie ustawione zostały w kościele San Pietro in Vincoli części przygotowane do kolosalnego pomnika Juliusza II , a wykończone na znacznie mniejszą skalę, wśród nich wspomniany już Mojżesz. Jednocześnie powstały grupy Opłakiwanie Chrystusa w katedrze florenckiej i w Palazzo Rondanini w Rzymie .Od roku 1547 Michał Anioł prowadził budowę Bazyliki św. Piotra w Rzymie , podczas której zmienił całkowicie plany swoich poprzedników – Bramantego i Antonia da Sangallo . Plan jego stwarza budowlę centralną z kopułą, tylko część jednak planu zdołał wykonać. Praca nad bazyliką przyniosła mu jeszcze większą sławę i uznanie. Pracował nad nią do końca życia, ale nie zdołał jej ukończyć. Dokończenie budowli nastąpiło dopiero przy końcu stulecia. Michał Anioł zajmował się też innymi budowlami w Rzymie , jak ukształtowaniem placu kapitolińskiego, budową kościoła S. Maria degli Angeli, Palazzo Farnese i fortyfikacjami, z których Porta Pia zaczęta była w 1564 według jego dzieł Michała Anioła wymienić jeszcze należy: figurę klęczącą Amora ( Londyn ), płaskorzeźbę Madonna z Chrystusem i św. Janem (we Florencji i podobną w Londynie ), czterech jeńców z grobowca Juliusza II ( Florencja , dwóch w Paryżu ), grupę Zwycięzcy (Florencja), Dawida (Florencja) i okrągły obraz Św. Rodzina ( Uffizi ). Ostatnia Pieta jaką wykonał w latach ( 1550 – 1553 ) dla katedry we Florencji, miała zostać, według ostatniej woli twórcy, postawiona na jego temat rzeźb Michała Anioła stanowiła postać ludzka, w której artysta upatrywał głęboki sens. Pracował wyłącznie w marmurze , bez pomocy uczniów (nie licząc pracy przy sklepieniu Kaplicy Sykstyńskiej, gdzie miał trzynastu pomocników). Zafascynowany kontrastem powierzchni surowej i wygładzonej dłutem , pozostawiał szereg prac niedokończonych. Główne dzieła Rzeźbynrtytułczas powstaniatechnika i wymiarymiejsce przechowywaniailustracja1. Walka centaurów z Lapitami 1490 - 1492 [5]marmur, 80,5 × 88 cmCasa Buonarroti, Florencja 2. Madonna przy schodach ok. 1490 [5]relief marmurowy, 56,7 × 40,1 cmCasa Buonarroti, 1492 drewno polichromowane, 142 × 135 cmkościół Santo Spirito, Florencja4. Pietà watykańska 1497 – 1500 marmur, wys. 174 cm Bazylika św. Piotra na Watykanie 5. Bachus 1497 - 1499 [6]marmur, wys. 203 cm Museo Nazionale del Bargello , Florencja 6. Madonna z Brugii po 1501 marmur, 128 cm (łącznie z podstawą)Onze-Lieve-Vrouwekerk, Brugia 7. Dawid 1501 – 1504 marmur, wys. 517 cm Galleria dell'Accademia , Florencja 8. Mojżesz do nagrobka papieża Juliusza II 1513 – 1516 marmur, wys. 235 cm Bazylika św. Piotra w okowach , Rzym do nagrobka papieża Juliusza II Umierający jeniec 1513 – 1516 wys. 228 cm, marmur Luwr , Paryż Zbuntowany jeniec wys. 209 cm, w kaplicy Medyceuszów nagrobek Giuliana di Piera de' Medici Vita activa, Noc i Dzień 1520 – 1535 marmurkościół San Lorenzo we Florencji nagrobek Lorenza II di Piera de' Medici Vita contemplativa, Zmierzch i Jutrzenka (Poranek) 11. Zwycięstwo Palazzo Vecchio , i Lea do nagrobka papieża Juliusza II 1542 13. Pietà Florencka 1547 – 1553 wys. 226 cm, marmurMuseo dell'Opera del Duomo, Florencja14. Pietà Rondanini 1564 [7] Castello Sforzesco , Mediolan FreskiSklepienie Kaplicy Sykstyńskiej – Stworzenie Adama Freski na sklepieniu Kaplicy Sykstyńskiej wykonane na zlecenie papieża Juliusza II przedstawiają sceny ze Starego Testamentu ( stworzenie Adama, potop).Fresk na zachodniej ścianie Kaplicy Sykstyńskiej ( 1536 – 1541 ) został zrealizowany na zamówienie papieża Pawła III . Jest to wyobrażenie sądu że Michał Anioł miał w zwyczaju "podpisywać" się na swoich freskach, malując wśród innych postaci swój własny wizerunek. Można znaleźć go na Fresku w Kaplicy Sykstyńskiej, a latem 2009 roku odkryto podobny detal także na freskach w Cappella Paolina[8]. Obrazy Doni Tondo (1503–1504)Plac na wzgórzu Kapitol ArchitekturaMichał Anioł może się poszczycić kilkoma osiągnięciami architektonicznymi, budowy bazyliki św. Piotra w Rzymie w latach 1546 – 1564 ,projektem placu na wzgórzu Kapitol w Rzymie ,projektem Kaplicy Medyceuszy , przy której budowie pracował w latach 1520–1535,salą i przedsionkiem biblioteki medycejskiej zw. biblioteką Laurenziana . ŚmierćMichał Anioł zmarł 18 lutego 1564 roku w Rzymie . Śmierć, a właściwie pogrzeb Michała Anioła związany był z drobnym incydentem. Nastąpiła przepychanka między rzeźbiarzami a malarzami, których pierwsi nie chcieli wpuścić na uroczystość pogrzebu[9]. Artysta został wybrany patronem powstałej we Florencji rok przed jego śmiercią Accademia del disegno (Akademii rysunku)[10]. Na nagrobku wzniesionym przez Akademię w kościele Santa Croce we Florencji, projektu Giorgio Vasariego , przedstawione są personifikacje trzech sztuk (od lewej Malarstwo, Rzeźba, Architektura). Ponad nimi umieszczone zostało popiersie artysty. Znak trzech nachodzących na siebie kół ilustruje tezę Michała Anioła, iż podstawą jego wszechstronności była umiejętność rysunku (disegno)[10]. Opis twórczości Michała AniołaPomnik Michelangella BuonarrotiegoDzieła Michała Anioła odzwierciedlają jego hamowaną siłę, wielką namiętność, potężne wstrząsy wewnętrzne. Wypowiadał się on w doskonale plastycznej formie, operując z pewnością i znajomością anatomii. Mistrzostwo jego przejawiło się najwybitniej we freskach Kaplicy Sykstyńskiej , gdzie ruchy i formy ciała są pełne wyrazu i przemawiają siłą. Budowle traktował on jako żywy organizm. W kaplicy Medycejskiej stworzył wybitny przykład harmonijnego związku między architekturą i rzeźbą. Przez ożywienie ruchem form architektonicznych stał się prekursorem sztuki barokowej . Toteż, jakkolwiek miał bardzo niewielu uczniów ( Daniele da Volterra i Sebastiano del Piombo ), twórczość jego miała ogromny wpływ na charakter sztuki charakterystyczne dzieł Michała Anioła to: boskość i napięcie. W swych pracach umiał wyrazić przez nie stany duszy, uczucia i emocje. Jego prace charakteryzują się trójwymiarowością, bogactwem ruchów i gestów oraz dramatyzmem. Cechuje je walka, ruch, niepokój i cierpienie. Poezja Michała AniołaMichał Anioł na początku zajmował się malarstwem, później przez ostatnie 30 lat życia sławę zdobywał jako rzeźbiarz. Pod koniec życia zajmował się także poezją, wydając wiele sonetów i kazań. Poezja Michała Anioła jest trudna, pełna zadumy filozoficznej nad światem i obraca się wokół spraw miłości i są też jego sonety, pełne melancholii, wydane po raz pierwszy przez jego siostrzeńca M. Buonarrotiego w roku 1623 i tłumaczone później na liczne języki (polskie tłum. Lucjana Siemieńskiego - zbiór " Poezye Michała - Anioła Buonarrotego " i Edwarda Porębowicza ).Jego ,„Poezje” przełożył ostatnio Leopold Staff ( 1922 , z wstępem i przypisami). Polska monografia o Michale Aniele Władysława Kozickiego ( 1908 ; rozdział uzupełniający w tomie „W gaju Akademosa”, 1912 ). Istnieje nadto przekład polski Romain Rolland : „Żywot Michała Anioła” (przetłumaczył Wacław Berent , 1924 ).Przypisy↑ Informacje o obrazie ze strony Mediateca di Palazzo Medici Riccardi ( wł. ).↑ Praca zbiorowa, 2006 , Wielka Kolekcja Sławnych Malarzy, Michał Anioł, Polskie Media Amer. Com, . Giorgio Vasari , Żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów t. 1–2, tłumaczenie Karol Estreicher, Warszawa-Kraków, 1985–1990Giovanni Papini, Michał Anioł na tle epoki, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa, 1959↑ , Oficjalna witryna Watykanu w języku ang. dotycząca Gwardii Szwajcarskiej↑ Peter Barenboim, "Michelangelo Drawings - Key to the Medici Chapel Interpretation", Moscow, Letny Sad, 2006, ↑ 5,0 5,1 Informacje o rzeźbie ze strony Casa Buonarroti ( ang. • wł. ).↑ Informacje o rzeźbie ze strony Museo del Bargello ( wł. ).↑ Informacje o rzeźbie ze strony Castello Sforzesco ( ang. • wł. • jap. ).↑ Roman Sidorski, Jak podpisywał się Michał Anioł? , " 5 lipca 2009.↑ Karol Estreicher, Historia sztuki w zarysie, PWN Warszawa 1984↑ 10,0 10,1 Waźbiński Z., Disegno w teorii artystycznej XVI wieku: Italia w: Disegno – rysunek u źródeł sztuki nowożytnej, red. Tadeusz J. Żuchowski, Sebastian Dudzik, Wyd. Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2001, . Zobacz też 3001 Michelangelo malarstwo renesansu rzeźba renesansu architektura renesansu , architektura renesansu we Włoszech Linki zewnętrzne Michelangelo Buonarroti ( ang. ) na stronie Web Gallery of Art. Michelangelo Buonarroti's Paintings. ( ang. ) Micheangelo's Zoomable Paintings. ( ang. )Roman Sidorski, Jak podpisywał się Michał Anioł? , " 5 lipca 2009. Inne hasła zawierające informacje o "Michał Anioł": Inne lekcje zawierające informacje o "Michał Anioł": Publikacje nauczycieli Logowanie i rejestracja Czy wiesz, że... Rodzaje szkół Kontakt Wiadomości Reklama Dodaj szkołę Nauka Przewodnik dla zwiedzających do Bazyliki Świętego Piotra w Watykanie Jako jeden z najważniejszych kościołów wiary katolickiej i drugi co do wielkości kościół na świecie, Bazylika Świętego Piotra jest jedną z najważniejszych atrakcji w Watykanie i całym Rzymie. Z imponującą kopułą, centralnym punktem panoramy Rzymu i jego ozdobnym wnętrzem, święty Piotr jest bez wątpienia przyjemny dla oka. Dla wielu jest to najważniejsza wizyta w Rzymie i nie bez powodu. Zarówno wnętrze, jak i wnętrze bazyliki zostały zaprojektowane tak, aby przytłaczać, i udało im się to. Masywny, owalny plac Piazza San Pietro (Plac Świętego Piotra) służy jako monumentalne wejście do rozległej bazyliki, z wysokimi sufitami i misternie zdobionym marmurem, kamieniem, mozaiką i złoconymi ornamentami na każdym kroku. Kościół przyciąga każdego roku miliony zwiedzających, w tym także tych, którzy pochodzą z pobudek religijnych, a także osób zainteresowanych jego historycznym, artystycznym i architektonicznym znaczeniem. Jest także miejscem spoczynku wielu byłych papieży, w tym Jana Pawła II i świętego Piotra, pierwszego papieża chrześcijaństwa i założyciela Kościoła katolickiego. Pielgrzymi gromadzą się również w czasie świąt religijnych, takich jak Boże Narodzenie i Wielkanoc, do Świętego Piotra, ponieważ w tym czasie papież odprawia w Bazylice specjalne msze. Daje błogosławieństwa na Boże Narodzenie i Wielkanoc, a także pierwsze błogosławieństwo, gdy zostanie wybrany, z balkonu centralnego okna nad wejściami do atrium. Święty Piotr w Rzymie Chrześcijańska teologia głosi, że Piotr był rybakiem z Galilei, który stał się jednym z 12 apostołów Chrystusa i kontynuował propagowanie nauk Jezusa po jego śmierci przez ukrzyżowanie. Piotr wraz z apostołem Pawłem udał się do Rzymu i zbudował zbór wyznawców Chrystusa. Obawiając się prześladowań za swoje nauki, Piotr rzekomo uciekł z Rzymu, aby spotkać się z wizją Jezusa, gdy był w drodze z miasta. To przekonało go do powrotu do Rzymu i stawienia czoła jego nieuniknionemu męczeństwu. Zarówno Piotr, jak i Paweł zostali rozstrzelani na rozkaz cesarza rzymskiego Nerona, po Wielkim Ogniu Rzymu w roku 64 ne, ale przed śmiercią samego Nerona w 68 roku życia. Święty Piotr został ukrzyżowany do góry nogami, rzekomo na własną prośbę. Peter został zamęczony w Circus of Nero, miejscu turniejów i gier po zachodniej stronie Tybru. Został pochowany w pobliżu, na cmentarzu przeznaczonym dla chrześcijańskich męczenników. Jego grób wkrótce stał się miejscem kultu, z innymi zbudowanymi wokół niego chrześcijańskimi grobami, ponieważ wierni chcieli być pochowani w pobliżu świętego Piotra. Dla katolików rola Piotra jako Apostoła oraz jego nauki i męczeństwo w Rzymie przyniosły mu tytuł pierwszego biskupa Rzymu, czyli pierwszego katolickiego papieża. Historia Bazyliki Świętego Piotra W IV wieku cesarz Konstantyn, pierwszy chrześcijański cesarz rzymski, nadzorował budowę bazyliki na miejscu pochówku świętego Piotra. Obecnie kościół ten, nazwany Bazyliką Świętego Piotra, trwał ponad 1000 lat i był miejscem pochówku niemal każdego papieża, od samego Piotra po papieży z XIV wieku. W fatalnym stanie zniszczeń w XV wieku bazylika przeszła serię modyfikacji u kilku różnych papieży. Kiedy papież Juliusz II, który panował od 1503 do 1513, przejął nadzór nad renowacją, dążył do stworzenia największego kościoła w całym chrześcijaństwie. Zniszczył oryginalny kościół z IV wieku i nakazał budowę ambitnej, wspaniałej nowej bazyliki w jej miejscu. Bramante wykonał pierwsze plany głównej kopuły Bazyliki Świętego Piotra. Zainspirowany kopułą Panteonu, jego plan nawiązywał do greckiego krzyża (z czterema ramionami równej długości) podtrzymującego centralną kopułę. Po śmierci Juliusza II w 1513 r. Projekt wykonał artysta Raphael. Używając formy łacińskiego krzyża, jego plany rozszerzyły nawę (część, w której gromadzą się wierni) i dodawały małe kaplice po obu jej stronach. Raphael zmarł w 1520 r., A różne konflikty w Rzymie i na Półwyspie Włoskim zatrzymały postępy w Bazylice. Wreszcie w 1547 r. Papież Paweł III zainstalował Michała Anioła, uznanego już za głównego architekta i artystę, aby ukończyć projekt. Jego projekt wykorzystał oryginalny grecki krzyż Bramante i obejmuje masywną kopułę, która pozostaje największym na świecie i jednym z największych osiągnięć renesansowej architektury. Michelangelo zmarł w 1564 roku, jego projekt został tylko częściowo ukończony. Kolejni architekci honorowali jego projekty, aby uzupełnić kopułę. Podłużna nawa, fasada i portyk (sklepione wejście) były wkładem Carlo Maderno, pod kierownictwem papieża Pawła V. Budowa "Nowego świętego Piotra" - bazylika, którą widzimy dzisiaj - została ukończona w 1626 roku, więcej niż 120 lat po jego początkach. Czy najważniejszy kościół św. Piotra w Rzymie? Podczas gdy wielu myśli o świętym Piotrze jako macierzystym kościele katolickim, to rozróżnienie należy w rzeczywistości do Świętego Jana na Lateranie (Bazylika di San Giovanni in Laterano), katedry biskupa Rzymu (papieża), a zatem najbardziej uświęconego kościoła dla rzymskokatolików . Jednak ze względu na swoją historię, relikwie, bliskość papieskiej rezydencji w Watykanie i jej ogromny rozmiar, kościół św. Piotra przyciąga rzesze turystów i wiernych. Oprócz świętych Piotra i św. Jana na Lateranie pozostałe 2 kościoły papieskie w Rzymie to Bazylika Santa Maria Maggiore i św. Paweł za murami . Najważniejsze wydarzenia z wizyty u św. Piotra Zbadanie każdego grobu i pomnika, przeczytanie każdej inskrypcji (zakładając, że umiesz czytać po łacinie) i podziwianie każdego bezcennego relikwiarza u Świętego Piotra zajęłoby dni, jeśli nie tygodnie. Jeśli masz tylko kilka godzin, które możesz poświęcić na wizytę, poszukaj tych atrakcji: Nave. Po wejściu do bazyliki będziesz zdumiony rozmiarami nawy, długiej, głównej części katedry, w której wierni siedzą podczas mszy. Ma ponad 600 stóp długości (prawie długość 2 boiska do piłki nożnej) i prawie 90 stóp szerokości oraz bogato zdobiony na każdej powierzchni. Pieta. Rywalizacja z Davidem jako najbardziej znaną rzeźbą Michała Anioła, ten przejmujący obraz Marii trzymającej ciało zmarłego Chrystusa znajduje się w pierwszej kaplicy po prawej stronie, gdy wchodzisz do bazyliki. Artysta wykonał rzeźbę, gdy miał zaledwie 24 lata. Brązowa Statua Świętego Piotra. W pobliżu prawego pomostu lub potężnego wsparcia transeptu stoi posąg świętego Piotra z brązu, który do tej pory uważany był za 1200. Jego prawa noga była lśniąca i gładka przez wieki czcicieli, którzy ocierają się, a nawet całują ją, gdy przechodzą. Baldacchino. Masywny baldachim, dzieło rzeźbiarza i architekta Giana Lorenzo Berniniego, został wykonany z brązu zaczerpniętego z Panteonu. Obejmuje on główny ołtarz bazyliki, w którym tylko papież ma prawo odprawiać mszę. Ołtarz jest zbudowany nad grobem Świętego Piotra i jest symbolicznym i duchowym sercem bazyliki. Kopuła. Otoczony 16 oknami i wyryty literami o wysokości ponad 6 stóp, kopuła Michała Anioła, której nigdy nie widział, ma prawie 400 stóp wysokości od podłogi do latarni lub kopuły. Pomnik Aleksandra VII. Spośród wielu wspaniałych grobów papieskich w Bazylice św. Piotra pomnik Berniniego papieża Aleksandra VII jest prawdopodobnie najbardziej nawiedzający. Pobożny papież modli się, gdy spod kocu wyrzeźbionego z jaspisowego kamienia wyłania się szkieletowa postać Śmierci. On trzyma klepsydrę, jako przypomnienie papieża (i widzów), że jego czas minął. Sacristry and Treasury Museum. Aby zobaczyć niektóre z wielu skarbów Watykanu, w tym krzyże, szaty papieskie (odzież), klejnoty i relikwie, odwiedź Sacristry and Treasury Museum. Kosztuje 5 euro dla dorosłych i 3 euro dla dzieci 12 i mniej. Groty Watykańskie. Po wyjściu z bazyliki kieruj się znakami na Groty Watykańskie i Kopułę (kopułę). Podziemne groty zawierają groby kilkudziesięciu papieży, w tym Jana Pawła II. Na tym, co jest uważane za grób świętego Piotra, buduje się skomplikowany pozłacany ołtarz. Główny ołtarz i baldacchino znajdują się bezpośrednio nad tym miejscem. Wejście do grot jest bezpłatne. Wspinaczka do kopuły. Jeśli czujesz się energetycznie, możesz wspiąć się na 551 stopni (lub tylko 320, jeśli weźmiesz część windy) do kopuły lub na szczyt kopuły Świętego Piotra, aby otrzymać wspaniałe widoki na Rzym. Kosztuje 8 euro, jeśli jedziesz windą lub 6 euro, jeśli wspinasz się całą drogę. Bazylika Świętego Piotra Odwiedzanie informacji Nawet gdy nie ma publiczności papieskiej ani innych wydarzeń specjalnych, bazylika jest prawie zawsze zatłoczona. Najlepszym czasem na odwiedzenie bez tłumów jest zwykle wczesnym rankiem, od 7 do 9 rano. Informacja: Bazylika otwiera się o 7 rano i kończy o 19 w lecie i 18:30 w zimie. Przed wyjazdem warto sprawdzić na stronie Bazyliki Świętego Piotra aktualne godziny i inne informacje. Lokalizacja: Piazza San Pietro ( Plac Świętego Piotra ). Aby dotrzeć transportem publicznym, należy wsiąść do linii Metropolitana A do przystanku Ottaviano "San Pietro". Wstęp: wstęp do bazyliki i grot, wstęp za opłatą (patrz wyżej) do zakrystii i muzeum skarbu oraz wspinaczka do kopuły. Kopuła jest otwarta od 8 rano do 6 po południu od kwietnia do września, a do 16:45 od października do marca. Muzeum zakrystii i skarbca czynne jest od 9 rano do 6:15 po południu od kwietnia do września i od 17 października do 17:15. Dress code: Goście, którzy nie są ubrani w odpowiedni strój, nie będą mogli wejść do bazyliki. Powstrzymaj się od noszenia szortów, krótkich spódnic lub koszulek bez rękawów, gdy odwiedzasz Świętego Piotra i / lub przynieś szal lub inną chustę. Zasady te obowiązują wszystkich odwiedzających, mężczyzn i kobiety. Co warto zobaczyć w pobliżu Bazyliki św. Piotra Odwiedzający często odwiedzają Bazylikę Świętego Piotra i Muzea Watykańskie , w tym Kaplicę Sykstyńską , tego samego dnia. Castel Sant'Angelo , w różnych czasach w historii mauzoleum, twierdza, więzienie, a teraz muzeum, jest również blisko Watykanu. Prace zaplanowano na 4 lata. Wielkie rusztowania, jakie od kilku miesięcy otaczają majestatyczną kopułę bazyliki św. Piotra, zapoczątkowały prace restauratorskie tego miejsca. Odbywają się one w ramach dużego projektu konserwatorskiego, mającego na celu odnowienie kamiennej powierzchni tej części głównej świątyni świata katolickiego. O celowości i charakterze podjętych działań poinformował watykański dziennik „L’Osservatore Romano” Luca Virgilio – architekt tzw. Fabryki św. Piotra, czyli instytucji troszczącej się o stan bazyliki watykańskiej. Odpowiadał on także za wcześniejszą odnowę zewnętrznych przejść i mniejszych kopuł tej świątyni. Oświadczył on, że odnawianie głównej kopuły świątyni, a zwłaszcza jej bębna, rozpoczęło się 2 września 2019 od ustawienia rusztowania. Bęben wspiera się na 16 przyporach, wyznaczających całą powierzchnię architektoniczną – wyjaśnił architekt. Zaznaczył, że prace podzielono na dwa etapy, z których każdy obejmuje osiem sektorów bębna. Remont rozpoczęto od frontu, wychodzącego na Plac św. Piotra i ta część jako pierwsza zostanie odsłonięta, aby pielgrzymi i zwiedzający mogli „podziwiać główną fasadę kopuły w całości odnowionej i w jej pierwotnej czystości”. Prace zaplanowano na 4 lata (zakładając, że nie wydarzy się coś nieprzewidzianego): przeznaczając po 2 lata na każdą część, obejmującą 8 przypór i innych elementów. Po zakończeniu tych robót dobiegnie końca odnowa wszystkich zewnętrznych przejść bazyliki. Z okazji Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 odrestaurowano jej fasadę. W kwietniu 2007 rozpoczęto odnawianie przejść zewnętrznych, a następnie dwóch kopuł mniejszych: Gregoriańskiej i Klementyńskiej „o łącznej powierzchni ponad 35 tys. metrów kwadratowych” – oświadczył L. Virgilio. Dodał, że obecne prace przy odnowie głównej kopuły stanowią końcowy etap restauracji świątyni. Według architekta bęben kopuły zajmuje powierzchnię 8,9 tys. m kw. trawertynu, łącznie z dodatkami architektonicznymi i powierzchnią 16 przypór, podczas gdy sama wieża bębna rozciąga się na powierzchni 440 m kw. muru ceglanego. Łączna wysokość bębna wynosi 36,63 m, kolumny przypór mają u podstaw obwód 168 m, a mierzone od podstaw okien – 153 m. Tak duże wymiary poszczególnych części stawiają wielkie wyzwania przed wykonawcami robót. Każda z mniejszych, odnowionych już kopuł zajmuje powierzchnię 1345 metrów kwadratowych. Rozmówca dziennika watykańskiego zaznaczył, że realizowany obecnie projekt stawia przed sobą dwa zadania: estetyczne i funkcjonalne. Z jednej strony chodzi bowiem o przywrócenie dawnej wspaniałości całej architektonicznej strukturze bazyliki, z drugiej zaś istnieje konieczność odtworzenia mechanicznych charakterystyk skuteczności i bezpieczeństwa kamienia, tworzącego elementy architektoniczne – podkreślił Virgilio. Zwrócił ponadto uwagę, że łączna powierzchnia bębna jest większa o ponad 2 tys. m. kwadratowych od całej fasady, zajmującej w sumie 7 tys. m. kw. Aby rozpocząć prace odnowicielskie, należało ustawić wielkie metalowe rusztowanie sięgające w najwyższym punkcie 80 metrów wysokości. Z technicznego punktu widzenia plan odnowy przewiduje badania diagnostyczne i przeprowadzenie wizualizacji za pomocą skanera laserowego, który pozwoli lepiej zrozumieć złożoną strukturę architektoniczną, zaprojektowaną przez Michała Anioła i Giacomo Della Porta – tłumaczył dalej włoski architekt. Wyjaśnił, że tak opracowany rysunek „jest podsumowaniem wszystkich wiadomości dotyczących stanu zachowania materiałów oraz stopnia zniszczeń i zmian o charakterze chemicznym, fizycznym i mechanicznym, występujących na kamieniu”. Będzie na nim można wykonać grafiki i ilustracje, wykorzystując do tego opisy i wszelkie działania restauratorskie, podjęte w przeszłości. Prace przewidują też badanie fragmentów kamienia, sztukatur i innych szczegółów, skontrolowanie piorunochronów oraz oczyszczenie, wzmocnienie i ochronę podłogi kamiennej. Właśnie te trzy ostatnie punkty są głównymi założeniami robót mających na celu ochronę całego obiektu i opóźnienie procesu jego niszczenia. W dzisiejszych warunkach każde rozwiązanie, jakie można tu zastosować, „musi szanować zasadę rozpoznawalności i nieodwracalności samej pracy odnowicielskiej – podkreślił architekt. Wskazał, że na bębnie kopuły da się „odczytać to, co wydarzyło się tam w ciągu czterech wieków historii, począwszy od śladów upływu czasu na materiale, a kończąc na dniu rozpoczęcia obróbki”. Pierwsza strona Poprzednia strona Następna strona Ostatnia strona

projekt kopuły bazyliki św piotra